JADŁOSPIS
HOME
SIEĆ ŚMIECHu
TIDA TIDA
DOWCIPY
NAGROBEK
NASZE GIERce FLASHOWE
GANJA SWEEPER
TETRIS
KIKUGI
MEDIA
FLASHKI
TEXTy
TWÓJ KOMP W NOCY
EWOLUCJA MÓZGU
ZATRUDNIMY
PIES SIĘ ZESRAŁ
TEKSTY
KUBUŚ PUCHATEK
MUMINKI
JAJA W ZESZYTACH
POEZJA
PAMIĘTNIKI
PYTANIA
GRAFFa
GALERIA ŚMIECHU
UNTITLED-COMICS
REAL LIFE PL
DEFORMATOR TWARZ
KARYKATURY
KROWY W ASCII
PIERDY
KSIĘGA GOŚCI
ZAMÓW MAILa
POWIADOM ZNAJOMEGO
o SMIECH.NET
AUTORzy
WSPÓŁPRACA
Kalkulatory online


SMIECH.NET
tworzy ekipa z
3RedAnts Studio



Inne nasze strony:
mms
calculla.pl
calculla.com
tooschee
 KUBUŚ PUCHATEK


WSTEMPNIAK
ROZDZIAŁY
0: PHANTOM TENTACLE
1: MOSSAD ATTACK
2: RULERZ OF WORLD
3: SILENT OF LAMBS
4: MISTERIES OF RAIN
5: FINAL CONFLICT
6: SATAN'S VISIONS
7: POLITICAL FICTION
8: COOL WAR
9: MERRY X-MAS
10: VOODOO PEOPLE
11: FLEW OVER NEST
12: WHERE IS BECON?
13: KILLING FIELDS
14: THE BLACK CASE
15: SATURDAY NIGHT
16: FOLLOW THE RABBIT
17: THE GREEN POWER
18: NEVER DRINK...
19: ALIEN
20: PEOPLE IN SPORTS
21: SHOPPING & FUCKING
22: WOMEN ARE HOT!
23: SYMPATHY 4 DEVIL
Bul's shit
24: GUESS WHO'S BACK
25: HARD TIMES
26: DREAM OF X-MAS
27: PILGRIM DEVASTATION
28: TO BECOME A STAR
29: TERROR FROM WESTERN EUROPE
30: MYSTERIOUS PERSON IN FUNNY HUT
SN's story
KLECHA's INTRUSION
Poza serią:
NEVER ENDING STORY

CZĘŚĆ 30: MYSTERIOUS PERSON IN FUNNY HUT
by Bul


Nastała wiosna. Ptaszki zaczęły wesoło ćwierkać, bociany wróciły z ciepłych krajów, a gołębie na Rynku w Krakowie jak srały, tak srają. Politycy ze wszystkich stron sceny kabaretowej nie przestają obrzucać się błotem i odchodami - wybory za pasem. Coraz to pojawiają się nowe czarne teczki, afery lub kolejne wątki starych spraw. Jak grzyby po deszczu powstają kolejne komisje śledcze. Trendy stało się bowiem wyjaśnianie przestępstw, nawet występków, w ten jakże cywilizowany sposób (poza tym to kolejna okazja do zarobku i wylansowania się). Ostatnio powołano komisję do wyjaśnienia sprawy kradzieży w 1999 roku czereśni z sadu pani Reginy Kopeć spod Ciechanowa. Chaos. Nikt już nie wie kto, jak, gdzie, kiedy, a przede wszystkim za ile. Człowiek utwierdza się w przekonaniu, że tych naszych kochanych polityków powinno się wysłać w kosmos bez spadochronów. Dobrym pomysłem może być też dla nich ekspedycja na Tytana. Będą lecieć 7 lat... w jedną stronę.
Odłóżmy na bok gdybania polityczno - ekonomiczno - kosmiczne. Zróbmy to, co nasza wesoła ekipa. Pogrążmy się w głębokim śnie po jakże ciężkiej, sowicie zakrapianej alkoholem nocy.
Pierwsze promienie wschodzącego słońca wpadły przez obrośnięte pajęczyną okno, prosto na twarz leżącego Królika. Zbudziły biednego zwierzaka. Zającopodobny był, będę szczery, z lekka wczorajszy. Duża ilość Heraklesa[tm] plus maryśka dały wiadomy efekt. Trawę palili z nowego urządzenia wymyślonego i skonstruowanego przez Tygryska. Jego główną część stanowiła rura od odkurzacza. Oprócz dymu z gandzi wdychali toksyczne opary nadpalonego ebonitu. Poza tym Kubuś dosypał dla zdrowia trochę wysuszonych blaszek muchomora sromotnikowego. Ponoć wyczytał to w jakimś poradniku dla gospodyń domowych - albo po prostu mu się coś pojebało. Królikowi odwaliło. Do jego mózgu zaczął docierać dziwny głos:

Follow the white rabbit ! Follow the light !

Zającopodobny przez ułamek sekundy widział Wielkiego Białego Królika stojącego w blasku światła. Jego uszy zdawały się być ogromne, niczym anteny satelitarne. Z mordy wystawały mu dwa białe, wypucowane najprzedniejszą pastą zęby. W dłoni ściskał sporych rozmiarów, czerwoną i soczystą marchewkę.

Follow the white rabbit ! Follow the light !

Nasz bohater posłuchał swego wnętrza. Powoli, szurając łapkami po ziemi zaczął zmierzać ku oknu. Słoneczko jednak chowało się za chmurę. Zaniepokojony Królik ruszył ostro. Nie chciał stracić kontaktu ze światłem. W jego głowie wciąż rozbrzmiewały słowa:

Follow the white rabbit ! Follow the light !

Rzucił się przed siebie próbując dosięgnąć ostatnie promienie słońca. Był blisko, bliżej... i z hukiem przeleciał przez szybę tłukąc ją na drobne kawałki. Z poharataną i zakrwawioną mordą legł w trawie. Zasnął.
Trzask tłuczonego szkła zbudził właściciela chatki. Wkurwił się, bo w środku zrobił się straszny przeciąg. Poza tym została zniszczona piękna pajęczyna obrastająca okno. Nie była tam tylko dlatego, że Kubuś zamiast złapać za szmatę i posprzątać, wolał złapać za kieliszek i napić się. Miała ona swe strategiczne znaczenie. Pełniła jednocześnie rolę firanki i pułapki na muchy. Zaczęła się wiosna, więc w powietrzu latało już dużo much, komarów i temu podobnego badziewia. Chujnia z grzybnią jest gdy taki komar ugryzie w dupę. Wkurwiony Puchatek zaklął tylko szpetnie pod nosem i zakrył dziurę kawałkiem tektury. Jebał go w tym momencie los Królika. Królik jest duży chłopiec i jakoś tam sobie poradzi. Tytułowy bohater tej sagi legł na podłodze i zasnął.
Gdy tak Kubuś sobie smacznie spał, śniły mu się piękne rzeczy. Wydawało mu się, że trafił do cudownej krainy pełnej młodych i napalonych laseczek. Tylu fajnych i ciasnych cipek to on w życiu nie widział. Całe dnie pławił się w najróżniejszych alkoholach. Rozkosz, full wypas i orgazm 24 godziny na dobę. Jego sen przerwało pukanie do drzwi.
Puk, puk, puk.
Kubuś obudził się, ale po zamknięciu oczu udało mu się chociaż na chwilę powrócić do swej wymarzonej krainy. Nie na długo. Już miał deflorować dziewicę...
Puk, puk, puk - rozległo się ponownie.
- Ja pierdolę - wycedził wściekły przez zęby - Jeżeli nie jesteś zajebistą dupencją, która się chce ze mną rżnąć, to ja cię zaraz najnormalniej w świecie zapierdolę.
Zanim Puchatek doczłapał do drzwi, to pukanie powtórzyło się po raz trzeci.
Puk, puk, puk.
- Zabiję - wybełkotał i otworzył drzwi.
Przed swoją chatką ujrzał dziwnie wyglądającego starca. Miał długą siwą brodę i laskę (ale bez dziurki). Ubrany był w szary, choć trochę już sprany, płaszcz w zielone listki. Na głowie miał wielki, szpiczasty kapelusz takiego samego koloru w identyczny wzorek. Wyglądał, jakby właśnie wracał z jakiegoś balu przebierańców w przedszkolu (albo raczej ośrodku leczenia uzależnień). Kubuś parsknął śmiechem, jak go tylko zobaczył. Całkowicie odeszła mu chęć mordowania. Miał najwyżej ochotę powyrywać nieznajomemu włosy spod pachy i zrobić sobie z nich szczoteczkę do zębów. Nieznajomy był wyraźnie zaskoczony widokiem misia. Prawdopodobnie spodziewał się kogoś innego. Był dobrze wychowany, więc postanowił się przedstawić.
- Witam ! - zaczął - Jestem Gandzialf Zielony, dla przyjaciół Gandi, najbardziej ujarany czarodziej w całym Śródziemiu. Szukam znanego hobbickiego alkoholika i ćpuna Bilbo Bagginsa. Czy wiesz może, gdzie go znajdę ?
- Nie, choć alkoholików i narkomanów ci u nas dostatek - wyraził z nieukrywaną dumą Kubuś.
- Jebał by to pies - wpienił się czarownik po czym pierdolnął swoją laską o ziemię, usiadł przed drzwiami i załamał ręce - Pół roku szukam tego chuja Bagginsa, ale najwyraźniej znowu pomyliłem kierunki. Pół roku ! Mam ważną misję do wykonania, a tego cwela ciągle nie mogę odnaleźć.
Kubusiowi zrobiło się smutno i postanowił pomóc sympatycznemu staruszkowi.
- Może będziemy mogli ci jakoś pomóc ? Co to za misja ?
- Raczej nie...
- Może jednak - nalegał Puchatek.
- OK. Ten wspomniany przeze mnie Baggins to kawał pijaka i ćpuna. Potrzebuję go, bo tylko on może dokonać czynu niezwykłego, pełnego poświęcenia. W dalekiej krainie rośnie magiczny krzak super hiper extra mocnej maryśki. Nie może jej jednak palić zwykły śmiertelnik. Aby mogła trafić pod strzechy (taka metafora - trudne słowo) musi zostać ściągnięta klątwa. Jakiś bohater musi ją zapalić i nie zdechnąć po pierwszym machu. Jeśli Bagginsowi się uda to będzie zajebiście, a jeśli nie to nikt po nim płakać nie będzie.
Legenda głosi, że dokona tego niskiego wzrostu przybysz z dalekiego kraju.
- A ja to kurwa co, King-Kong ? - zerwał się wyraźnie podekscytowany Kubuś - Zabierz mnie tam. Ujarać się na śmierć, toż to piękne.
- Nie, nie mogę cię narażać. Szukam Bagginsa.
- Zabierzesz nas tam i to już - przystawił lufę shotguna do głowy Gandzialfa Kłapouchy. Cały czas stał w cieniu i słyszał rozmowę.
- A to kto ? - zdziwił się Gandi.
- Mój przyjaciel alkoholik i ćpun - przedstawił Kłapcia Puchatek.
- Razem na pewno damy radę ! - dorzucili Tygrysek i Prosiaczek wytaczając się właśnie przed chatkę.
- No dobrze. Czterech alkoholików i ćpunów. Jesteście więc drużyną... a zresztą kogo to kurwa obchodzi czym jesteście. Macie się spalić i już.
- A gdzie Królik ? - zainteresował się Prosiaczek.
- Jebał go pies z kulawą nogą. Królik jest duży chłopiec i jakoś sobie poradzi - skwitował Kubuś.
Gandzialf zaczął im objaśniać szczegóły wyprawy. Gdy tak stali przed chatką podszedł do nich Krzyś. Ostatnio zafascynowała go wyraźnie subkultura dresiarsko - hiphopolowa. Zaczął się ubierać i wyrażać, jak na prawdziwego dresa przystało. Buty z czterema paskami - bo bardziej orginalne od oryginalnych. To jeszcze nic. Spodnie z ośmioma paskami, uwierzycie z ośmioma ! Dwa razy bardziej orginalne od tych bardziej orginalnych od zwykłych oryginalnych. To jego nowy styl. Bez stylu nie ma cię źom. Na szyi złoty łańcuch of koz. Krzyś bał się samemu iść do sklepu i kupić. Takie rzeczy są drogie, ale ona ma przecież w pizdu kasy. Jego dupa jest w końcu miłowana przez wielu hierarchów kuriewnych z okolicy. Krzyś chciał wyglądać zajebiście. Postanowił zrobić sam taki trendy łańcuch. Znalazł w domu kilka spinaczy i pomalował je żółtą farbą plakatową. Nie świeciło się zbytnio, ale i tak wygląda odjazdowo.
- Siemano źoooomy ! - rzucił w kierunku ekipy - Może zamelanżujemy ? Joł ?
Wszyscy buchnęli śmiechem, najgłośniej Gandi Zielony. Prosiaczek puścił pawia.
- Smacznego - rzucił Tygrysek.
- Może chcesz się poczęstować - odparł Bekon.
- Spierdalaj.
Pojawienie się największej pipy wśród pip niemal zwaliło Gandzialfa.
- Co to za leszcz ? Wy go znacie ?!
- Niestety.
Kubusiowi zaświtało coś głupiego w głowie.
- Gandi, ty ponoć jesteś czarodziejem ?
- No tak.
- A potrafisz zmieniać ludzi w coś obleśnego?
- Chyba wiem, o co pijesz - uśmiechnął się szyderczo Gandi spoglądając na Krzysia.
Machnął tylko tą swoją różdżką, a Krzyś w ułamku sekundy zamienił się w jakieś kosmate coś, brązowe niczym analny twór nosorożca. Brzydsze to było nawet od Pięknego Romana - gwiazdora horrorów politycznych.
- Spierdalaj, ty tamponie na patyku - wkurwił się na czarownika Kłapouchy.
- Co ci odjebało ? - oburzył się Kubuś - Przecież nienawidzisz Krzysia najbardziej z nas wszystkich.
- No tak, ale Krzyś jest nasz, stumilowoleśny, radiomaryjny, moherowoberetny. Żaden obcy czarodziej nie będzie nam odbierał zabawy męczenia pipy.
- No, czy ja wiem...
- Czy chcesz, abym stracił sens życia ? - niemal ze łzami w oczach zwierzał się jeszcze niezbyt trzeźwy Kłapcio.
- Odczaruj go ! - skierował ostro do Gandiego Puchatek.
- Ale on tak zajebiście wygląda !
- Odczaruj go ! - wyraźnie poruszył się losem Osiołka Prosiaczek, bo właśnie zaczął mierzyć do przybysza ze swojego uzika.
- Jak tak, to chuj z naszej umowy i wyprawy. Zamiast spalić się na śmierć będziesz mógł najwyżej sobie konia strzepać. Gandi odczarował Krzysia i wyteleportował się ze Stumilowego Lasu zanim dosięgły go pierwsze kule z karabinu Bekona. Kłapouchy jebnął Krzysiowi parę razy kolbą szotgana i puścił wolno.
- Niech sobie idzie. Jak się trochę podleczy to nam na dłużej starczy.
- A gdzie w ogóle jest Królik ? - wyraźnie zaniepokoił się Tygrysek.
- Jeżeli ten jebany magik go porwał... to przeszukamy całe to jego Śródziemie... i jak dorwiemy chuja...
- Poszukajmy go najpierw - jak zwykle najbardziej racjonalny ze wszystkich Puchatek - Królik pewnie leży gdzieś najebany i o niczym nie wie.
Drużyna rozbiegła się po lesie. Szukała prawie cały dzień, aż w końcu znalazła Królika leżącego w trawie... za chatką Puchatka. Był nieprzytomny. Krew na jego pyszczku już dawno zaschła. Przypominała mielone mięso, taką bezkształtną masę krwi i kości.
- Fuck ! Co mu się stało ? - zmartwił się Kubuś.
Ratować go trzeba. Niech ktoś skoczy po pana Sowę - w lekką panikę wpadł Prosiaczek.
- Nie chcę tu widzieć tego pedryla - oburzył się Kłapouchy - Słyszałem, że on był na jakiejś tam liście Lipsztajna...
- Bronsztajna...
- Frankensztajna...
Zaczęli się kłócić ze sobą.
- Zamknąć paszcze. Chuj z tym - powiedział spokojnie Kłapcio gładząc lufę swojego zaufanego shotguna - Sowa był na liście i jest jakimś tam zerem, czy nawet podwójnym zerem. W to nigdy nie wątpiłem. Chuj jeden wie, czy pewnego pięknego dnia nie obudzimy się gdzieś na zadupiu czy w zakonie kontempalcyjnym - tak nas udupi.
- Albo całkowicie trzeźwi - wycedził szyderczo Tygrysek.
Sympatyczny Osiołek kontynuował.
- Królik jest twardziel. Pamiętacie, jak kiedyś otwierając wino obcięliśmy mu przez pomyłkę ręce...
- Pikne wspomnienia - starł łezkę z policzka Kubuś.
- Pamiętacie, ile razy dostał porządny wpierdol ? Ile razy budził się ze szczotą klozetową w odbytnicy ? Ile razy obgryzł sobie po pijaku druta, myśląc, że to marchewka ? Królik jest mocny i to na pewno wytrzyma.
Kłapouchy porwał butelkę wódy i polał nią zakrwawioną twarz przyjaciela. Nie chciał przecież, żeby wdała się jakaś infekcja. Trzeba było zdezynfekować. Królik zerwał się, ryknął z bólu i znów padł w trawę.
Po kilku dniach rany się zagoiły i jego twarz wyglądała prawie normalnie (czytaj chujowo). Ekipę to pierdoliło. Nie morda Królika była najważniejsza. Najważniejszy jest otwór gębowy i gardło, przez które wlewa się alkohol.
A Gandzialf ? Pierdolić Gandzialfa - to nie był bohater z tej bajki.

KONIEC




o nas | współpraca | kontakt | Kemu Studio

Copyright © 2000 - 2008 by Kemu Studio



Twńj IP:18.208.203.36